وبلاگ شخصی عباس واعظ (بردخون)

سخت است و سخت...... طاقت دیدنش برای هرکس میسر نیست،اگر یک لحظه خود را به جای او فرض کنیم. کشاورز و صیادی را می گویم،که با هزار امید دل به کشتزار و دریا زده و در آخر با دستان خالی به منزل برمی گردند و فرزند با شکم گرسنه ،از پدر طلب قرص نانی می کند و ناتوان در سیر کردن جگرگوشه هایش خدا از سر آنانی که می توانند ،در حق این مظلومان کاری کنند و  عمدی امتناع می کنند،نگذرد که درد گرسنگی این عزیزان را گاه  می بینند و در حق شان کاری انجام نمی دهند. حال در شهر و دیار ما بردخون وضع دریا به گونه ی است که در نبود اسکله در سرمای زمستان باید در آب فرو روند تا با لرز به قایق خود برسند و بعد در صید های بی رویه کشتی ها،و از بین بردن آبزیان ،دیگر صیدی برای این صیادان باقی نمی ماند.وکشاورزی هم که در گرمای 50درجه مرداد و شهریور شروع به کشت گوجه فرنگی خارج از فصل که نیاز کشور را در برف و یخ تامین می کنند،و با هزینه های که انجام می دهند (حدودا برای هر کیلو 700تومان)الان باید 200 تومان بفروشند و اکثر آنان با بدهی که بالا آوردند در آینده باید روانه زندان شوند. این ها باید بسوزند،چرا که صدایشان به بالا نمی رسد. وبلاگ شخصی عباس واعظ (بردخون)...

  جمعی در محضر امام صادق علیه صلوات الله الرازق نشسته بودند. سخن از شیعه و پیروان خاندان رسالت به میان آمد. امام (علیه السلام) فرمود: پیروان ما در لحظات آخر عمر، چیزهایی را می بینند که چشمها با دیدن آن، روشن می گردد و شاد می شوند)). یکی از حاضران پرسید: چه چیز را می بینند؟ این سؤال را ده بار تکرار کرد و اصرار داشت تا امام به او پاسخ دهد ولی امام صادق (علیه السلام) هر بار در پاسخ او می فرمودند: می بینند.. سرانجام امام (علیه السلام) آن شخص سؤال کننده را صدا زد و فرمود: گویا اصرار داری تا بدانی چه چیز را می بینند؟ عرض کرد: آری. قاطعاً. سپس گریه کرد. امام (علیه السلام) به حال او رقت کرد و فرمود: آن دو نفر را می بینند! آن شخص با اصرار پرسید: کدام دو نفر را؟ امام (علیه السلام) فرمود: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و علی (علیه السلام) را می بینند. هیچ مؤمنی نیست مگر این که در لحظات آخر عمر، این دو بزرگوار را خواهد دید که آن دو بزرگوار به او بشارت می دهند. آنگاه فرمود: این مطلب را خداوند در قرآن، بیان کرده است، حاضران پرسیدند: خداوند در کجا و کدام سوره بیان فرموده است؟ امام صادق (عل وبلاگ شخصی عباس واعظ (بردخون)...

چهار پادشاه هند و خاقان چین و کسرای عجم و قیصر روم در محلی جمع شدند و رأی همه آن ها در مزمّت سخن گفتن و مدح خاموشی بود. یکی از ایشان گفت: من هرگز از خاموشی پشیمان نشده ام؛ اما بسیار از سخنی که گفته ام پشیمان شده ام. دیگری گفت: هرگاه من سخن می گویم، او مالک من می شود و اختیارش در دست من نیست؛ اما تا زمانی که نگفته ام، مالک و صاحب اختیار آن هستم. سومی گفت: از فرد متکلم تعجب نمی کنم؛ زیرا اگر کلامی بر خود او برگردد، ضرر می رساند و اگر بر نگردد، نفعی به او نمی رساند. چهارمی گفت: به رد آن چه نگفته ام قادرترم از رد آن چه گفته ام معراج السعادة، ص 452.   رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرمودند: وَ لا یَعرِفُ عَبدٌ حقیقَةَ الاِیمانِ حَتَّی یَخزُنَ لِسانَهُ هیچ بنده ای به حقیقت ایمان پی نمی برد؛ مگر زبانش را حفظ کند اخلاق شبّر، ص 225 وبلاگ شخصی عباس واعظ (بردخون)...